صدا و سیمای ایران که در دوران اولیه انقلاب و پایان دهه اول جمهوری اسلامی، تنها دارای دو شبکه تلویزیونی داخلی بوده و با پخش حداکثر بیست ساعت برنامه از این دو شبکه به ایفای نقش می‌پرداخت، به مرور زمان و با تغییر راهبردها و نیز تحول در تکنولوژی و رسانه، به مرور زمان با افزایش ساعات پخش برنامه‌ها و سپس افزایش شبکه‌های جدید تصویری به دنبال تسلط بر عرصه رسانه‌ای داخلی ایران بود.
