فیلم جدید عباس رافعی از نظر فیلم‌نامه‌ای آغاز و وسط و پایان فکرشده و قابل‌قبولی دارد. طرد شدن زنی که آب توبه بر سرش ریخته‌اند از سوی همسر شکاک و بداخلاقش و پناه بردن او به اجتماعی که هم‌چون گرگی گرسنه در کمین بلعیدن و نابود کردن اوست و در نهایت، اقدام خودآزارانه‌ی او در مواجهه تعمدی با خانواده شوهرش – که قصد جانش را دارند، از روندی تلخ و غریب اما ملموس خبر می‌دهد که از اضمحلال زنانگی و فردیت فریبا در محیطی بی‌ترحم و خشن حکایت می‌کند.
