او بیشتر شاعر بود و این شاعرانگی در ذره‌ذره جانش نفوذ داشت. نخستین مجموعه شعر او با نام من و نازی در ۱۳۷۶ منتشرشد، این مجموعه شعر تاکنون بیش از شانزده بار تجدید چاپ شد و به شش زبان زنده دنیا ترجمه شده‌است.

سایت مردم استان (ک و ب): شاعر، نویسنده، کارگردان و بازیگر ایرانی ۶ شهریور ۱۳۳۵ در روستای از توابع شهر از توابع شهرستان کهگیلویه در استان کهگیلویه و بویراحمد‌زاده شد. پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسه آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت. چند ماهی در کسوت روحانیت به مردم خدمت کرد اما پس از چندی به تهران آمد و در مدرسه هنری آناهیتا چهار سال درس خواند و دوره بازیگری و نمایشنامه‌نویسی را گذراند.

پناهی بازیگری را نخست از مجموعه تلویزیونی محله بهداشت آغاز کرد. سپس چند نمایش تلویزیونی با استفاده از نمایشنامه‌های خودش ساخت که مدت‌ها در محاق ماند.با پخش نمایش «دو مرغابی در مه» از تلویزیون که علاوه بر نوشتن و کارگردانی خودش نیز در آن بازی می‌کرد، خوش درخشید و با پخش نمایش‌های تلویزیونی دیگرش طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت.

نمایش‌های دو مرغابی در مه و یک گل و بهار که پناهی آنها را نوشته و کارگردانی کرده بود، بنا به درخواست مردم به دفعات از تلویزیون پخش شد. در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، او یکی از نوآورترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون بود. او در سینما در فیلم‌های بسیاری بازی کرد که از آن جمله می‌توان به گذرگاه (۱۳۶۵)، گال (۱۳۶۵)، تیرباران (۱۳۶۶)، هی جو (۱۳۶۷)، نار و نی (۱۳۶۷)، در مسیر تندباد (۱۳۶۷)، ارثیه (۱۳۶۷)، راز کوکب (۱۳۶۸)، مهاجران (۱۳۶۹)، سایه خیال (۱۳۶۹)، اوینار (۱۳۷۰)، هنرپیشه (۱۳۷۱)، مرد ناتمام (۱۳۷۱)، روز واقعه (۱۳۷۳)، آرزوی بزرگ (۱۳۷۳)، بلوغ (۱۳۷۷)و مریم مقدس (۱۳۷۹) اشاره کرد.

 او همچنین در مجموعه های تلویزیونی پرمخاطبی همچون روزگار قریب ‌ساخته ‌کیانوش عیاری‌، آواز مه ساخته حسینعلی لیالستانی، همسایه‌ها ساخته محمدحسین لطیفی‌‌‌، ‌امام علی ساخته سید داود میرباقری،‌‌ آژانس دوستی‌، دزدان مادربزرگ ساخته ‌مهدی صباغ‌زاده، روزی روزگاری ‌ساخته‌امرالله احمدجو، رعنا ساخته ‌سیدداود میرباقری‌، گرگ‌ها ساخته سید داود میرباقری و کوچک جنگلی ساخته بهروز افخمی بازی داشت. حسین پناهی به دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش می‌بارید و طنز تلخش بازیگر نقش‌های خاصی بود. اما واقعیت این بود که او بیشتر شاعر بود و این شاعرانگی در ذره‌ذره جانش نفوذ داشت. نخستین مجموعه شعر او با نام من و نازی در ۱۳۷۶ منتشرشد، این مجموعه شعر تاکنون بیش از شانزده بار تجدید چاپ شد و به شش زبان زنده دنیا ترجمه شده‌است. وی در پنجم مرداد ۱۳۸۳ و در سن ۴۹ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت و در قبرستان شهر سوق به وصیت خود او فقط به خاطر اینکه مادرش در آنجا دفن شده‌است، به خاک سپرده شد.