هیچ وقت خود را برتر از دیگر مردم آفریقا نمی دانست و ۲۷ سال شکنجه را نردبان ترقی و حق کشی قرار نداد. از آن چماقی نساخت که هر صدایی را با آن خفه کند که” زمانی که من زیر آفتاب ۵۰درجه کلنگ بر سنگ فرود می آوردم شما کجا بودید؟.”

شاهد

سید جمال الدین اسدآبادی جمله ای معروف دارد که در غرب رفتم مسلمان دیدم، اسلام ندیدم و به شرق آمدم، اسلام دیدم و مسلمان ندیدم.
مرگ در سن ۹۵ سالگی و ادای احترام جهانیان نسبت به او فرصتی بود که اولا با زندگی این انسان به تمام معنا آشنا شویم، ثانیا با کمی تامل از همه آنچه که داریم و به آن عمل نمی کنیم، غبطه بخوریم.
کودکی آفریقایی که در زنگی محدود و بسته و محروم قبیله ای ریاست موروثی قبیله را نمی پذیرد و یکه و تنها برای اولین بار راهی مرکز کشورش می شود.
در آنجا با کارگری امور زندگی خود را می گذراند و همزمان تحصیل می کند. با محیط اجتماعی خود بیشتر آشنا می شود و پی می برد که حکومتی که بر سر کار است به هم نوعانش به عنوان موجوداتی پست نگاه می کند. در مملکتی که اکثر جمعیت آن را سیاهان تشکیل می دهند، اقلیتی سفید پوست حکومتی نژاد پرستانه برپا کرده و انواع و اقسام ظلم و تحقیر و محدودیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را بر سیاهپوستان تحمیل می کنند. روح انقلابی و ضد نژاد پرستی اور را به گروههای اجتماعی مبارزه با آپارتاید رهنمون می سازد.
تحصیل در رشته حقوق و شوق مبارزه برای رهایی و بیان آتشین، ماندلا را در صدر مبارزان قرار می دهد. رژیم آپارتاید با شقاوت تمام مبارزات را سرکوب و صدها نفر را قتل عام و صدها نفر را به زندانهای طویل اسارت همراه با اعمال شاقه در اردوگاههای کار اجباری محکوم می کند. ماندلای جوان، آگاه و مبارز به زندان ابد محکوم و مدت ۱۱ سال زیرگرمای شدید آفریقای جنوبی در اردوگاههای کار اجباری با کلنگ، سنگهای معدن آهک را خرد می کرد. پس از ۲۷ سال ماندلای قهرمان از زندان مخوف و رژیم نژاد پرست آزاد و به عنوان قهرمان مبارزه با آپارتاید به آغوش ملتش بازگشت.
در همان سال در انتخابات ریاست جمهوری شرکت و به عنوان اولین رئیس جمهور سیاهپوست آفریقای جنوبی انتخاب شود و به عمر رژیم آپارتاید خاتمه می دهد. ماندلا در مدت پنج سال ریاست جمهوری زمینه انتقال وضعیت از حکومتی نژاد پرست به حکومتی دموکراتیک را فراهم می کند.
ماندلا اگر چه ۲۷ سال از مفیدترین دوران عمرش را در زندان رژیم آپارتاید گذراند و باید قلبش مملو از کینه و عداوت نسبت به عاملین آن باشد اما در سخنرانی مهم پس از انتخاب به عنوان رئیس جمهور، اولا زندانبانهای خود را به مراسم دعوت می کند و ثانیا در سخنرانی خود که در نهایت اعتدال بود، اعلام می کند که در حکومت آینده، سفیدپوستان نباید بر سیاهپوستان زورگویی کنند و سیاهپوستان هم نباید بر سفیدپوستان زورگویی کنند.
همه نژادها، رنگها، ملت ها و اقوام و قبیله ها را به اتحاد و همدلی و همکاری در اداره امور کشور دعوت می کند و به خصوص سیاهپوستان را از انتقامگیری برحذر می دارد و خود ناهار را با دادستان دادگاهش صرف می کند.
در مقام قیاس نیستم اما ما مسلمانان بیگانه از اسلام می دانیم که این شعارها و سفارشات از پیامبر اسلام در تاریخ به ثبت رسیده که عرب بر عجم و عجم بر عرب برتری ندارد، سیاه بر سفید و سفید بر سیاه برتری ندارد به جز به تقوا.
در روز فتح مکه زمانی که یکی از سرداران سپاه شمشیرش را بالا می گیرد که امروز روز انتقام است، پیامبر خدا صریحا با این جمله که امروز روز مرحمت و مهربانی است، با نظر او مخالفت می کند و خانه ابوسفیان، دشمن غدار پیامبر را خانه امن اعلام می کند. مهاجرین و انصار از قبایل مختلف را به برادری دعوت می کند و الی آخر. اینجاست که به معنای سخن سید جمال بیشتر پی می بریم. ماندلا هیچ وقت خود را برتر از دیگر مردم آفریقا نمی دانست و ۲۷ سال شکنجه را نردبان ترقی و حق کشی قرار نداد. از آن چماقی نساخت که هر صدایی را با آن خفه کند که” زمانی که من زیر آفتاب ۵۰درجه کلنگ بر سنگ فرود می آوردم شما کجا بودید؟.” او پس از ۵ سال از حکومت کناره گیری کرد و مانند یک شهروند به زندگی پرداخت و منشأ سازمانها و نهادهای خیر حمایتی، بهداشتی و فرهنگی گردید.
خوب است به خودمان بیندیشیم، به جامعه مان، به کسانی که وقتی در جایگاهی قرار می گیرند و تریبونی در اختیار دارند، چگونه به دیگران می تازند و تحقیر می کنند، به امتیازات فراوانی که برای عده ای خاص قائل شده ایم، به…

توضیح؛ مطلبی که می‌خوانید از سری یادداشت‌های بینندگان ما است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. خوانندگان می‌توانند در مورد نقد یا تایید این مطلب یادداشت خود را بنویسند.

منبع :