کتاب«ضرب المثل های کهگیلویه و بویراحمد» – حسین آذرشب، گزیده ای از بررسی تطبیقی ضرب المثل ها و کنایات کهگیلویه و بویر احمد با امثال و حکم فارسی می باشد.

ضرب المثلهاسایت مردم استان (ک و ب)؛ کتاب سه جلدی «ضرب المثل های » تالیف .

گزیده ای از بررسی تطبیقی ضرب المثل ها و کنایات کهگیلویه و بویر احمد با امثال و حکم فارسی.

این کتاب در ۳۴۰ صفحه در قطع رقعی توسط انتشارات اصفهان به چاپ رسید.

قیمت این کتاب ۶۴۰۰ تومان می باشد.

حسین آذر شب از نویسندگان توانمند استان است که در حوزه فرهنگ و ادبیات بومی قلم می زند.

بخش هایی از کتاب:

ضرب‌المثل‌ها جملات‌ قصاری‌ هستند که‌ در قالب‌ نظم‌ یا نثر بیان‌ می‌شوند ولی‌ دارای‌مفاهیمی‌ عمیق‌ و رفیع‌ هستند. ضرب‌المثل‌ها ساخته‌های‌ مردم‌ با ذوق‌ و پخته‌ای‌ هستند که‌اغلب‌ گمنامند، در حقیقت‌ مردمی‌ترین‌ بعد فرهنگی‌ ملل‌ هستند زیرا ریشه‌ در قرایح‌ عوام‌ دارند.

آنها در طی‌ قرون‌ و اعصار بوجود آمده‌اند و از ولایتی‌ به‌ ولایت‌ دیگر و از کشوری‌ به‌ کشوردیگر دست‌ به‌ دست‌ شده‌اند. اغلب‌ بزرگان‌ علم‌ و دین‌ آنها را در آثار منظوم‌ و منثور خود آورده‌اند و اخلاف‌ به‌ استقبال‌ از آنان‌ گاهی‌ لطیف‌تر و ظریف‌تر بیانشان‌ کرده‌اند و در گذر زمان‌ لباس‌های‌مختلفی‌ به‌ خود گرفته‌اند.

ضرب‌المثل‌ها به‌ همه‌ وجوه‌ زندگی‌ مردم‌ نظر داشته‌ و دارند. حکمت‌ هایی‌ هستند که‌ راه‌بهزیستی‌ و سعادت‌ را فرا روی‌ انسان‌ها قرار داده‌اند. با ایجاز و حلاوت‌ خود طی‌ ره‌ صدساله‌ رابرای‌ آدمیان‌ یک‌ شبه‌ کرده‌اند. در حقیقت‌ عصاره‌ تجربیات‌ بشری‌ هستند تا به‌ عنوان‌ چراغ‌راهنما،همنوعان‌ را از ارتکاب‌ اشتباهات‌ گذشتگان‌ بپرهیزانند و به‌ جاده‌ سعادتی‌ که‌ عقلا و حکماو جوامع‌ موفق‌ طی‌ کرده‌اند سوق‌ دهند.

در امر و نهی‌های‌ روزمره‌ آنجا که‌ تیغ‌ منطق‌ و استدلال‌ کند می‌شود این‌ جملات‌ کوتاه‌ به‌تشحیذ اذهان‌ می‌پردازند و جای‌ ساعت‌ها سخنرانی‌ و بحث‌ و جدل‌ را در ظرف‌ چند لحظه‌ پرمی‌کنند. چون‌ دارای‌ چاشنی‌ شیرین‌ ادبی‌ هستند و با فطرت‌ بشر سازگاری‌ بیشتری‌ دارند کاری‌تراز هر برهان‌ و جدلی‌ واقع‌ می‌گردند.

امثال‌ اغلب‌ در لباس‌ استعاره‌، مجاز، کنایه‌ و تشبیه‌ بیان‌ می‌شوند تا بتوانند مفاهیم‌ بلند راموجز و شیرین‌ بیان‌ کنند. بسیاری‌ از آنها نمادین‌ و رمزی‌ هستند. مثلا، از زبان‌ حیوانات‌، درختان‌ ویا پدیده‌های‌ بی‌جانی‌ مثل‌ رودخانه‌، کوه‌ و صحرا، باد و باران‌ و امثالهم‌ بیان‌ می‌شوند. برخی‌داستان‌های‌ حقیقی‌ عبرت‌آموزی‌ بوده‌اند که‌ مردم‌ یک‌ یا دوجمله‌ جامع‌ و مانع‌ یعنی‌ به‌ اصطلاح‌شاه‌بیت‌ آنها را برگزیده‌ و تکیه‌ کلام‌ خود قرار داده‌ از ذکر تمامی‌داستان‌ خودداری‌ کرده‌اند. غبار زمان‌ بر بسیاری‌ از حکایاتی‌ که‌ خاستگاه‌ آنان‌ بوده‌اند گردفراموشی‌ افکنده‌ است‌. برخی‌ محققین‌ با تلاش‌های‌ شبانه‌ روزی‌ خود توانسته‌اند به‌ برخی‌ از این‌خاستگاهها دست‌ یابند و آنان‌ را برای‌ تفهیم‌ بهتر این‌ امثال‌ چاپ‌ و نشر کنند. بلاشک‌ اگر ما به‌ ثبت‌خاستگاههایی‌ که‌ اکنون‌ برای‌ بسیاری‌ امثال‌ می‌دانیم‌ اقدام‌ نکنیم‌ در گذر زمان‌ به‌ بوته‌ فراموشی‌سپرده‌ خواهند شد.

ضرب‌المثل‌ها پند تاریخ‌اند و بیانگر ذوق‌، شعور و تمدن‌ مردمی‌ هستند که‌ از میانشان‌برخاسته‌اند. بدین‌ لحاظ هراندازه‌ که‌ ضرب‌المثل‌های‌ جامعه‌ای‌ بیشتر، شیرین‌تر و حکیمانه‌ترباشد بدان‌ جامعه‌ به‌ دیده‌ مردمی‌ فرهیخته‌تر نگریسته‌ خواهد شد. کشور کهن‌ تمدن‌ ایران‌ در این‌زمینه‌ غنی‌ است‌.