پایگاه خبری یاسوج 24

یکی از طرح‌های مهم در زمینه رشد و توسعه گردشگری، باززنده‌سازی صنعت گردشگری با محور گردشگری درون‌شهری است.

عصردنا – سید چمران موسوی : در جهان کنونی، گردشگری به یکی از مهم ترین فعالیت های اقتصادی در سراسر جهان تبدیل شده و بر اساس گزارش سازمان جهانی جهانگردی ، درآمد ناشی از گردشگری، اکنون در جهان بالغ بر یک دهم تولید ناخالص دنیا را تشکیل می دهد. در اکثر کشورها اقتصاد ملی به شدت به توریسم وابسته است.

گردشگری ، ضامن توسعه اقتصادی پایدار و ایجاد اشتغال است و با درآمد سالانه چند صد میلیارد دلاری در جهان، از صنایع پاکی است که از لحاظ درآمد و اشتغالزایی به خوبی با صنایعی نظیر نفت وخودرو رقابت می‌کند.آغاز قرن حاضر ، نقطه عطفی برای صنعت جهانگردی به شمار می آید . ایران با برخورداری ازآثار مهم و برجسته تاریخی و فرهنگی، طبیعت جذاب و تنوع شرایط اقلیمی، یکی از ده قطب اصلی جهانگردی در جهان است.

 در داخل کشور نیز عدم توجه جدی به فرهنگ گردشگری باعث شده ، که شهروندان نتوانند بخوبی از مزیتهای گردشگری استفاده نمایند .گردشگری یکی از مفرح‌ترین روش‌های صرف کردن اوقات فراغت است. اما متاسفانه روشی است که هنوز از آن در جامعه تعریف درستی نشده‌است. همه فکر می‌کنند برای شناخت کشور خود حتما باید مسافرت کنند و به بیرون از شهر بروند. گردشگری انواع مختلف دارد ولی شاید گردشگری شهری یکی از مهجورترین انواع آن باشد.

از جمله اهداف کلان توسعه توریسم شهری می توان به ایجاد بستری مناسب جهت توسعه پایدار شهری ، غنی و سالم سازی اوقات فراغت جوانان و خانواده ها ، بالا بردن سطح آگاهی شهروندان نسبت به شهر خود، معرفی دیدنی ها و جاذبه ها، اشتغالزایی و فرهنگ سازی اشاره نمود. گردشگری و سفرهای درون شهری نقطه اتصال شهروندان به گذشته تاریخی شهر است و موجب تقویت همبستگی اجتماعی و در نتیجه باعث افزایش حساسیت افکار عمومی نسبت به سرنوشت شهر می‌شود .

توریسم شهری ، سالهاست که در شهرهای بزرگ دنیا به مقوله‌ای درآمدزا تبدیل شده و امروزه نیز در میان شهروندان تمام شهر‌های بزرگ ، جایگاه با اهمیتی را به خود اختصاص داده است. توریسم شهری با حمایت سازمانهای زیربط می‌تواند شهر را به لحاظ درآمدزایی و ایجاد بسترهای فرهنگی توریسم تغییر دهد و روند مناسبی را برای تغییر نگرش شهروندان به شهر خود بوجود آورد. توریسم شهری دارای نقش با اهمیتی در توسعه سفرهای همگانی است .مهمترین تاثیر آن تاثیر فرهنگی و زیر ساختی به مقوله گردشگری است .

نواحی شهری به علت آنکه جاذبه‌های تاریخی ، فرهنگی و طبیعی بسیار زیادی دارند غالباً مقاصد گردشگری مهمی محسوب می‌گردند. گردشگری شهری‏،کنش متقابل بین گردشگران ‏و‏ میزبان و تولید فضای گردشگری‏پیرامون سفر به مناطق شهری با انگیزه‏های متفاوت وبازدید از جاذبه‌ها و استفاده از تسهیلات و خدمات مربوط به گردشگری است ،که آثار متفاوتی را در فضای شهری برجای می نهد‏. اساساَ امروزه یکی از کاربری های مهم شهرها ،ارائه خدمات گردشگری نوین است.

چراکه شکل گیری عصر جدید ، با گزاره اصلی آن یعنی جهانی شدن، فرآوری اطلاعات وگردشگری همراه شده و دوره جدیدی را در تعاملات اجتماعی و فرهنگی انسانها خصوصاَ در قالب ساختهای شهری رقم زده است .با این اوصاف مراکز شهری به علت تجمع نهادهای مدنی و زیر ساختهای اجتماعی می توانند محل مناسبی برای جذب و جلب گردشگران داخلی وخارجی محسوب شوند . توجه جدی مدیران شهری و و رویکرد مثبت آنها در اتخاذ برنامه‌‌هایی که منجر به رونق گردشگری شهری شود می‌تواند در بهبود شرایط اقتصادی شهروندان نیز تاثیر مهمی داشته باشد . توسعه گردشگری شهری باعث آشتی شهروندان با گذشته و جاذبه‌های تاریخی شهر خود می شود. یکی از طرح‌های مهم در زمینه رشد و توسعه گردشگری، باززنده‌سازی صنعت گردشگری با محور گردشگری درون‌شهری است.

 توسعه توریسم شهری مهمترین عامل در بستر سازی فرهنگ گردش و گردشگری است. این فرایند خواهد توانست که تاثیر گذارترین عامل بر توسعه این صنعت بشمار آید . بستر سازی جهت توسعه سفرهای همگانی از الزاماتی است که تاثیر با اهمیتی بر افزایش نرخ رشد گردشگری خواهد داشت . حرکت گردشگر در حوزه های سرمایه گذاری شده صنعت گردشگری، باعث تاثیرات شگرف و با اهمیتی بر اقتصاد ، اشتغال و اجتماع خواهد شد . حرکت در این حوزه در صورت برخورد مدیرانه و مدبرانه باعث تعامل و رشد فرهنگ ها شده و به بازشناسی هویت تاریخی و اجتماعی منجر خواهد شد . سرمایه گذاری مناسب در بخش گردشگری شهری و توسعه سفرهای همگانی جهت ساخت زیر بنا و روبناهای این صنعت( هم از طریق کمک های دولتی و هم از طریق مشارکت بخش های خصوصی داخلی و خارجی)،تبلیغات گسترده رسانه ای، قوانین منعطف، ایجاد فرهنگ توریست پذیری ،منابع انسانی متخصص و … از جمله مولفه های موثر در افزایش آمار گردشگری خواهد بود.

 در واقع شهروندان کمتر از استعدادهای موجود شهر برای گذران اوقات فراغت خود بهره جسته اند .شهر یک موجود زنده است . موجودی که تاثیر متقابل بر شهروندانش می گذارد . اگر تصویر روشنی از چهره ی شهرها وجود نداشته باشد ، یا تیرگی غبار و دود برآن چیره باشد ، نمی توان امید داشت که شادابی و نشاط در شهر بوجود آید . اگر شهروندان برای گذران اوقات فراغت خود برنامه ای جدی نداشته باشند ، هیچ گاه توسعه فضاهای فرهنگی و تفریحی نمی تواند آنان را برای گذران بهتر اوقات فراغت ترغیب کند .شهر فضایی است که تحرک ، تداوم و توسعه از مشخصات بارز آن به شمار می رود و ناگزیر از تحرک و توسعه در فضای مکانی است . از منظر جامعه شناسی شهری بافت شهری هم می تواند شهروندان را به واسطه جاذبه هایش ماندگار کند و از سوی دیگر نیز این توانایی را دارد تا المان ها را طوری در کنار هم بنشاند که شهروند ، زندگی در محیط را تاب نیاورد و از این دایره خارج شود .

این خروج از دایره می تواند خروج از فضاهای مرکزی شهر و حاشیه نشینی باشد و یا اینکه به طور کامل فرد را از محیط خارج کند و به مهاجرت بیانجامد . انسان وقتی تفریح می کند ، استرس اش کاهش می یابد و فشارهای زندگی برای مدتی هر چند کوتاه از سر او کم می شود . از مزایا و منافع اجتماعی ، اقتصادی و محیطی توسعه گردشگری شهری می توان : تقویت وابستگی های خانوادگی ، توسعه روابط جمعی ، پرورش روحیه اجتماعی ، افزایش اماکن تفریحی ، جلوگیری از تخریب منابع طبیعی و میراث فرهنگی ، جلوگیری از تصرف و اشغال در نواحی شهری ، ترویج و آموزش فرهنگ زیست محیطی ، تقویت همکاری نهادهای مدیریت شهری و زیست محیطی نیز از منافع اجتماعی واقتصادی و محیطی گردشگری شهری به شمار می آیند .

بسیاری از کارشناسان گردشگری بر این عقیده اند که گردشگری شهری زیر بنای توسعه گردشگری محسوب می شود . به عبارت دیگر اگر به جای سرگردانی مردم در خیابان های شهر بتوان ، سفرهای هدفمندی را برای آنها طراحی کرد که هم شهروندان را با فرهنگ آن شهر آشنا کند و هم فرهنگ سفر را نهادینه کند ، پس از مدتی می توان به توسعه سفرها از درون شهرها به درون کشور امیدوار بود و این حرکت گام به گام می تواند در نهادینه کردن توریسم و توجه به زیر ساخت های آن موثر باشد.

 آشنایی با جاذبه های گردشگری شهر ، آموزش و القای فرهنگ های مورد پذیرش مانند رعایت اصول بهداشتی ، ترافیک ، تردد از خط عابر پیاده ، سد معبر ، بد منظره سازی ، ناهمگون سازی ، ساخت شهر ، ساخت بزرگراهها ، ساخت پل ها و پارک های جدید رفع اوقات فراغت ،از بین بردن عادات بد مثل آب دهان انداختن ، بلند صحبت کردن ، پیدا کردن ساختمان های مورد نیاز ، آموزش راههای کاهش ترافیک و تردد بی مورد در سطح شهر ، آموزش درختکاری و حفظ فضای سبز و چندین مورد دیگر از امتیازاتی است که توسعه و رشد گردشگری شهری می تواند بوجود آورد .

 نوشته های بالا در حقیقت باب توجه ی بود برای توجه به توسعه توریسم شهری در شهر های استان ، بخصوص شهرهای مثل (یاسوج و سی سخت از لحاظ چشم انداز های طبیعی و اکوتوریستی و دهدشت به لحاظ دارا بودن آثار و ابناء تاریخی و همچنین مذهبی). با توسعه این نوع از توریسم می توان هم باعث معرفی فرهنگی و سرزمینی استان و هم از لحاظ اقتصادی( درآمد زایی و ایجاد اشتغال) پایدار شد.