پایگاه خبری یاسوج 24

سایت مردم ک و ب – محمد سعید میرزایی:  عدم تعادل اقتصادی در مجموعه‌ای مهم همچون وزارت بهداشت می‌تواند آسیب‌های جدی و خطرناکی را به بار آورد. مسئولیت سلامت، مراقبت و برخورداری از بالاترین سطح خدمات مراقبتی و بهداشتی-درمانی جامعه وظیفه‌ی خطیری است که بایستی به جد موردتوجه قرار گیرد. بی‌تعادلی در مزایا و حق‌الزحمه‌ی کارکنان مجموعه‌ی بهداشتی و درمانی می‌تواند منتج به بی رضایتی مجموعه و افراد به‌عنوان مهم‌ترین اساس این سیستم گردد. درحالی‌که بیش از ۷۵ درصد از بار کاری و فشار عملکردی در مجموعه‌ی وزارت بهداشت بر عهده‌ی کادر غیرپزشک در این مجموعه است اما ما هنوز شاهد تفاوت‌های نامتعارف مزایا بین رده‌ها و کارکنان مختلف پرستاری و پیراپزشکی هستیم. این تفاوت‌ها پس از ایجاد نارضایتی مجموعه به سمت مهم‌ترین نکته یعنی کاهش عملکردهای بهداشتی-درمانی سوق داده می‌شود. قاعدتاً هیچ‌کس منکر ایجاد یک تعادل قانونی در پرداخت مزایا و حق‌الزحمه‌ی نیروها نیست، اما قوانین نامربوط و اشتباهی که باعث ایجاد چنین فاصله‌هایی شده است بشدت موردانتقاد و بازنگری است. آیا هدف مجموعه‌ی بهداشتی درمانی به‌جز دارا بودن بالاترین سطح کیفیت مراقبتی و در پی آن رضایت مراجعه‌کنندگان خود است؟. دو مسئله‌ی مهم که بایستی سیاستمداران کشور چه در مجموعه‌ی مجلس شورای اسلامی به‌عنوان قانون‌گذار و چه قوه‌ی قضاییه می‌بایست به جد مورد تأکید قرار دهند پس از طرح یک سؤال که ((چه تفاوتی میان گروه‌های مختلف کارمندی در مجموعه‌ی وزارت بهداشت است؟)) شامل موارد زیر است:

۱٫ تفاوت فاحش دریافت حق‌الزحمه و مزایا بین کارکنان پزشک با پرستار و پیراپزشکان: فشار کاری، ساعات کاری بسیار بالا، حجم سنگین استرس‌های روحی و جسمی در برخورد با مشکلات مسائل مهمی هستند که پرستاران و پیراپزشکان به‌طور شبانه‌روز با آن سروکار دارند. جالب‌توجه این است که بیمه‌گذار کارمندان وزارت بهداشت بایست وزارتخانه‌ی دیگری باشد این در حالی است که هنوز مجموعه‌ی درمان از حق بیمه‌ی مشخصی در داخل وزارت خانه برخوردار نیستند. حقوق‌ها می‌توانند تفاوت دو یا سه برابری داشته باشند نه چهل برابری و بیشتر. فقط مشاهده می‌شود که کارانه‌ی دریافتی در مجموعه‌ی وزارت بهداشت به پرستاران و پیراپزشکان بااین‌همه لود کاری بالا و خطرات مربوطه و بیشترین ساعت تماس با بیمار و در اختیار بیمار بودن فاصله‌ی نامتعارفی با کارمندان پزشک دارد. واقعاً تاکنون پرسیده شده چرا؟ طبق نظرسنجی انجام‌شده از دیدگاه بیماران و همراهان، بیشترین حضور و تماس با مراجعه‌کنندگان را پرستاران و پیراپزشکان (۸۳%) و مابقی آن مربوط به مدیران و سپس پزشکان است. آیا نباید بازنگری اساسی صورت گیرد؟
۲٫ مشخص نبودن حقیقی مرز تعرفه‌ها: هنوز که هنوز است بااینکه بسیار شنیده‌شده که تعرفه‌های مشخص شاخص عملکرد افراد هستند اما این در حالی است که هنوز مایت تعرفه‌ها برای گروه‌های کارمندی به‌طورقطع مشخص نیست و این کافی نیست که صرفاً در کتابچه‌ای تدوین شود و نام تعرفه را به خود بگیرد. مشخصاً تعرفه چیزی است که صرفاً بر روی کاغذ آورده شده است. به‌خوبی مشهود است که بسیاری از اقلام عملی و درمانی در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی دارای تعرفه‌ای هستند که بایستی بنابراین که چه کسی و در چه موقعیتی انجام دهنده آن است از مزایای مربوط آن برخوردار شود. برای مثال گرفتن نوار قلب از بیمار بر عهده‌ی پرستاری است درحالی‌که مزایای آن مرتبط با تعرفه‌ی پزشکی است. یا مثلاً انجام بخیه برای بیمار وظیفه‌ی پزشک است درحالی‌که پرستاران مسئول انجام این مراقبت بوده و از طرفی باز تعرفه‌ی آن پزشکی محسوب می‌شود و پرستار سهمی از آن نخواهد داشت. آیا این‌چنین تعرفه‌های سست و بی‌اساسی می‌توانند حق مطلب را در عدالت اقتصادی بین پزشک و پرستار و پیراپزشکان ادا کند؟
نظام سلامت نه‌تنها موجب ایجاد عدالت چه در میان جامعه و چه در درون خود مجموعه نشده بلکه، موجب گران شدن هزینه‌های دارویی و درمانی و تفاوت سنگین عدالت میان کارکنان خود مجموعه بهداشتی و درمانی گردیده و این به‌طورقطع با خواسته‌ها و نظر مقام معظم رهبری و سیاست‌های درخواستی ایشان از مجموعه‌ی سلامت کاملاً در تضاد است. مگر چه تفاوتی ما بین پزشک و سایر اقشار و حرف بهداشتی و درمانی است که باید شاهد این‌گونه بی‌عدالتی‌های مشهود باشیم. در دنیای سلامت و در کشورهای پیشرو و حتی در کشورهای استراتژیک منطقه‌ای تعرفه‌ها و هزینه‌ها و پرداخت‌های کارمندی بی پزشک و پرستار و پیراپزشکان کاملاً شفاف و به‌دوراز هرگونه شکاف و مخاطره است. در کشور ما هنوز گزارش و آمار شفاف و دقیقی از پرداخت‌های پزشکی موجود نیست که البته خودپرداخت‌های پزشکی هم از بالانس نرمالی برخوردار نیست. شیب بالای میان مزایا در مجموعه وزارت بهداشت درصورتی‌که مسئولین و نمایندگان و سایر سیاستمداران در فکر نباشند یک نتیجه کلی خواهد، اینکه تنها کسی که در این ناملایماتی‌ها آسیب خواهد دید بیمارانی هستند که هم مراقبت خوبی دریافت نخواهد کرد و هم ضرر اقتصادی بیشتری را متحمل خواهند شد. امید است در راستای شفاف‌سازی و کاهش حداقلی پرداختی‌های مرتبط با حرف مختلف درمانی تلاش جدی و صریحی و سریعی صورت گیرد.