کاندیداهای انتخابات مجلس شورای اسلامی برای رسیدن به کرسی نمایندگی نباید از شعارهای عوام فریبانه و وقوم گرایانه استفاده کنند، چون در صورت موفقیت آنها و عمل نشدن به شعارها همانگونه که عوام فریفته شدند احتمال انتساب ناکارآمدی آنها به نظام می رود و اینجاست که شاید خدشه ای به آبروی آن وارد شود.

مردم استان: *

تا زمانی که نیازمند و مستمندی در جامعه هست، توجه به آنان و تأمین نیازهای ایشان امری ضروری است. جامعه پیکری تفکیک شده، و اعضای و اجزای آن جدا و بریده از هم نیست.

در منطق امیر مؤمنان علی (ع) به پیروی از منطق قران کریم و آموزه های پیامبر مکرم اسلام (ص)، رسیدگی به نیازمندان و مستمندان اقدام و برنامه ای فرعی و از سر منت گذاری نیست، بلکه حقی است معین و بخشی از برنامه اقتصادی-اجتماعی حکومت است.

حکومت مؤظف است در قالب یک برنامه جامع، همه نیازهای مستمندان، نیازمندان، زمینگیران، از پا افتادگان، آوارگان، در راه ماندگان، خانواده های بی سرپرست و بد سرپرست، بیماران، معلولان، مجروحان، کودکان عقب افتاده، یتیمان، سالمندان، اسیران، زندانیان، و جز اینان را تأمین کند.

عملکرد حکومتی پیامبر (ص) و نیز امام علی (ع) در دوران حکومتش بر این منوال بود. در حکومت امیر مؤمنان علی (ع) تأمین اجتماعی تا بدان پایه رسید که تکدی وجود نداشت و به طور نادر و استثنایی دیده می شد، چنان که در خبری آمده است: پیرمردی از کار افتاده دیده شد که دست نیاز به سوی مردم دراز کرده بود. امیر مؤمنان علی (ع) فرمود: این چیست ؟ گفتند : ای امیر مؤمنان، مردی نصرانی است . امیر مؤمنان علی ( ع ) فرمود: هنگامی جوان و توانا بود از او کار کشیدید و اکنون که پیر و ناتوان شده است رهایش کردید! او را از بیت المال تأمین کنید .

شکل مطرح شدن این ماجرا و برآشفتن امام از دیدن چنین صحنه ای و نوع پرسش حضرت که ((ما هذا ؟)) این وضع چیست ؟ نشان دهنده آن است که نباید مستمند و نیازمندی وجود داشته باشد؛ و در حکومت کوتاه امام علی ( ع ) نیز چنین بوده است، یعنی در مناطقی که در اختیار حضرت (ع) بوده، فقر و ناداری تا بدان حد کاسته شده بود که دیدن یک مورد فقیر موجب شگفتی حضرت شده و اعتراض شدید وی را در پی داشته است.

در منطق پیشوایان دین، باید همه مردمان به درستی تأمین شوند، و این از جمله حقوق اجتماعی آنان است و پیامبر (ص) دولت‌ها را مؤظف به ادای این حق می دانست.

حال چقدر ما بعنوان دنبال رو پیشوایان دین به این مهم توجه نموده ایم، سئوالی است که باید در دادگاه وجدان از خود بپرسیم.

متأسفانه توجه به این مهم بعنوان شاخصه اصلی جامعه دینی، کمتر مورد توجه قرار گرفته است و بیشتر بعنوان شعار و گاهاً بسته به فرد مدعی مورد عمل واقع گردیده.

در استان عدالت در تأمین اجتماعی نقش کم رنگی نسبت به بقیه موارد داشته و به همین دلیل کسانی که دارای شعار و اندیشه تأمین اجتماعی باشند مورد اقبال عمومی واقع می شوند.

یکی از عرصه هایی که در جهت رسیدن به این مهم نقش بسزایی داشته، شورای اسلامی است، که هر بار با رنگ و قالب های متفاوتی ابراز موجودیت می‌نماید.

باید توجه داشت که ایجاد تأمین اجتماعی آنهم به دیدگاه پیشوایان دینی، با سیاست بازی هیچگاه ایجاد نخواهد شد؛ چون این گروه گرایی و باندبازی های ایجاد شده برای آن است که حق دیگران راسلب و برای جریان خود هزینه کرد. و این می شود که فقر و ناداری در جامعه بسط داده شده و در هر کوچه و برزن که می روی رنگ و روی آن هویداست. این خواست اسلام نیست و کسی که برای تحقق این مهم تلاش ننماید مدیر و کارگزار اسلامی نیست.

به برکت نظام والای اسلامی جهت تحقق این خواست و آرزوی پیشوایان دینی تلاش‌های بسیاری شده است که مناطق مختلف کشور بسته به استعداد و توانمندی خود از این فرصت استفاده می‌نمایند. و اگر نارسایی و نرسیدنی حاصل شده است بدلیل ناکارآمدی است.

کاندیداهای انتخابات مجلس شورای اسلامی برای رسیدن به نباید از شعارهای عوام فریبانه و وقوم گرایانه استفاده کنند، چون در صورت موفقیت آنها و عمل نشدن به شعارها همانگونه که عوام فریفته شدند احتمال انتساب ناکارآمدی آنها به نظام می رود و اینجاست که شاید خدشه ای به آبروی آن وارد شود.

باید مواظب بود که کرسی نمایندگی مجلس شورای اسلامی به هر قیمتی نمی ارزد. برای رسیدن به این منصب نباید دوستان چندین ساله خود را له کنید و برای تحقق آن، همه را نردبان کرده و چون صعود کردید دیگر نردبانی نباشد.

اگر به سوابق انتخاباتی و سیاسی این استان نگاهی گذرا و کوتاهی را داشته باشیم می بینیم کسانی که در بوته انتخاب مردم قرار است واقع شوند روزگاری همه باهم بوده‌اند. اما تفاوت در سلیقه ها باعث شده امروز در کنار هم برای احراز یک تصدی باشند و اگر این تفاوت سلیقه ها نباشد رشد و ترقی جامعه بی شک راکد خواهد بود . اما برخی از آنها که تعدادشان معدود است در کنار یکدیگر نیستند بلکه در مقابل هم هستند و این شده است آفت و رونق دهنده بداخلاقی های سیاسی و رفتاری که تا بازار تهمت و افترا و هتک حرمت هم پیش می رود.

برای خدمت کردن و خدمتگزار بودن باید شایسته بودن فراموش نشود.

 

*عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد

منبع کبنا