پایگاه خبری یاسوج 24

سایت استان: غریب واحدی پور

آنگونه که دربرخی از یادداشت های امسال خود نه با انگیزه طرح شکوائیه بلکه برای رها ئی از شقشقیه ای که در وجودم شعله کشیده بود وتنها با نوشتن خاموش می شد.ذکر کرده ام.مصادف شدن کودکی ام با انقلاب مرا نا آرام وبی قرار و درس نامه معروف علی به مالک اشتر در کتاب فارسی پنجم ابتدائی ناآرام ترم کرد، به گونه ای که مجبور شدم تا علی رغم سن کم ودر کمتر ازیکسال بعد اولین کتاب عاریه گرفته از کتابفروشی شهرم برای مطالعه با عنوان ” مسئولیت” باشدو این ها مقدمه سیاسی شدنم بود که زنجیره آن هنگامی تکمیل شد که از محضر درس اساتید بزرگوار دبیرستان دانشگاه گونه شهر و دیارمان یعنی منطقیان و لاهوتی هر چند مدتی کم ولی طی۲ سال به بهانه آموختن فارسی درس زندگی شرافتمندانه بیاموزم.

لذا،اگرچه اتفاق ناخوشایندی مهر ماه۶۶ خاطره خوش حضورم در دانشگاه را ناخوش و بر شور و شوق سیاسی ام هم تأثیر گذاشت ولی خود را به جریان معروف خط امام که هر دو استادم را آیکن آن می دانستم، منتسب کردم و فروردین۶۷ بعنوان فعال دانشجوئی بیانیه دانشجویان در حمایت از کاندید معروف و انقلابی را در میدان شهر قرائت کردم.و از آن پس طی ربع قرن گذشته بجز چند سالی که حضور درمحل برایم میسر نگردید تا کنون به سهم خود و متناسب با توانم و البته در هر مکانی که بوده ام از هر کوششی ولو اندک برای مدد رسانی به جریان مطلوبم دریغ نکرده ام.

از اینرو،وقایع ناخوشایند رد صلاحیت ها،ابطال انتخابات ها و ائتلاف های گاه و بی گاهی که در شرایطی تنها گزینه محتمل برای عدم ترک صحنه رقابت با رقیب در کهگلویه بودند،چون بسیاری از هم نسلان بخشی از خاطرات تلخ زندگی من هم در بیش از دو دهه گذشته بوده اند.

بگذرم که همواره ” سرباز خوب بودن” را برای تفکر و اندیشه بر ” هنرپیشه خوب بودن” ترجیح داده ام و به همین علت برای حفظ اندیشه ای که معنای حیاتم بوده و هست جلای وطن کردم و حتی اکنون هم نه با انگیزه دست و پا کردن ردا و قبائی و یا کسب امتیازی بلکه با نیت قلبی حفاظت و حراست سرباز گونه از شجره طیبه ای که دوام و بقای آن را به دلایلی ضروری می دانم بر آن شده ام تا به دوستان دیروز،امروز و فردای خود نکاتی را گوشزد نمایم.

۱- دیرک خیمه نهاد حقوقی اصلاح طلبان دهدشت بیش از هر کس و عاملی دو معلمی بودند و هستند که از طریق تسخیر قلوب شاگردان وبی توجه به سم مهلک خون و نژاد وپیشه کردن ساده زیستی و روئین تن کردن خود در مقابل خواسته های نامشروع وخوار کننده بذر تفکر و اندیشه ای ناب را در اقصی نقاط دیارمان پراکندند ،و اگرچه خیلی ها به انحاء مختلف از سهام این نهاد بهره ها بردند.ولی آنگونه که اطلاعات و تصور ذهنی ام از آن دو قد می دهد.بیش از آنکه در گذر دهه ها متنعم شده باشند متضررشده وبجای قدر ،طعن ولعن ها دیده اند.

از اینرو، ضمن اعتقاد به این مهم که نقد منصفانه را زمینه ساز بالندگی هر فرد و جریانی دانسته و می دانم و اثربخشی هر صدا و رسانه ای را بر مخاطب مستلزم بیان تمام واقعیت های تلخ و شیرین حتی در مورد رفیق می دانم.اما شایسته و بایسته نمی دانم که امروز حرمت پیش کسوتانی که سال ها سیبل ضربات و نامهربانی های مخالفان بوده اندبه گونه ای گاه غیر منصفانه توسط تیترهای رسانه های مجازی و غیر مجازی نویسندگان خودی نشانه گیری شود.

۲- اکنون که متأسفانه بیماری قومیت گرائی در غیاب اتحاددرمانگرانی از جنس مردان موصوف در بند۱ خوره جان وروح مردم مظلوم منطقه گردیده و با سد راه پیشرفت درد محرومیت را مضاعف کرده است.روا است که عزیزان پیش کسوت احساس مسئولیت کرده و با تشکیل متینگی از اندیشمندان دلسوز اختلافات دیرینه را رفع و خونی تازه در رگ های جریانی ساری و جاری کنند که شاید تنها بدیل معضل قوم پرستی باشد.
این جز با اتخاذ مشی میانه در دوره حاکمیت گفتمان امید و اعتدال جهت نوید آینده ای روشن به نسل نو و نجات توسعه سیاسی که در دیار ما سوابق درخشانی بیش از سایر مناطق استان در این زمینه دارد و لی با کمال تأسف انشقاق دیرینه هم فکران دستمایه تضعیف آن گردیده است،میسر نخواهد بود.

۳- تشکیل لوئی جرگه بند۲ برای تکثیر جریان و ارتباط نسل ها جهت جلوگیری از اضمحلال آن ضرورتی اجتناب ناپذیر است که بی شک زمینه ساز پایان عصر تصمیم سازی های محفلی و پر هزینه و تمرین دموکراسی از طریق استفاده از توان نیروهائی است که نه تنها منطقه بلکه استان و ایران را دیده باشندو چون کوله باری از تجارب ارزشمند را به قیمت هزینه کردن از سرمایه و دارائی ملک و میهن با خود یدک می کشند،طرف مشورت قرار گرفتن آنان پتانسیل عظیمی را بدنبال خواهد داشت.

۴- دولت روحانی که موفقیتش را بیش از ستادها و چهره های محلی و منطقه ای مدیون شخصیت های ملی و گرایش قاطبه ملت بصورت خودجوش و بدون سازماندهی است.نه زمانی برای تقسیم غنائم بلکه فرصتی برای ساماندهی جریان و تفکر اصلاح طلبی است.
لذا، انتظار توده از عقلا عبرت آموزی از شکست های سهمگین ناشی از شتاب زدگی و مات شدن های سیاسی دوره های انتخاباتی قبلی و غنیمت شمردن این فرصت برای شناسائی نیروهای فکری با صلاحیت و توانمند و حمایت از آنها برای رو کردن مقابل رقیب در مواقع لزوم همانند موسم انتخابات است ودر این راستا خیر و صلاح حکم می کند که نیروهای کاردان و خوش نام را نیز بر مسند امور نشانده تا به پشتوانه عملکرد قابل دفاع آنها زمینه جلب مردم و تقویت بدنه اجتماعی فراهم گردد.همان شگردی که رقیب بر عکس ما بصورت برنامه ریز شده و منسجم در سطوح محلی و ملی بعنوان مزیتی رقابتی از آن بهره گرفته و می گیرد.

۵- از جمله الزامات غیر قابل انکار دوام و بقا در دنیای امروز وجود بانک اطلاعاتی و بکار گیری شبکه های الکترونیکی و مجازی است که خویشاوندان فکری ما باید با شم زمان شناسی خود از این امتیازات استفاده بهینه کنند و نسبت به تکمیل بانک حامیان و برقرای ارتباط با آنها از طریق شبکه ها و رسانه های مجازی اهتمام ویژه ورزند.وبا تقسیم کار و واگذاری نقش پس از شناسائی استعدادها و تخصص های متنوع از توان بی نهایت این نیروی انسانی توسعه یافته بطرز اصولی ودرست استفاده کرد.

وبا این دیدگاه است که هر ابراز وجود واظهارنظر ولو انتقادی را باید بجای سرکوب به فال نیک گرفت و خالق آن رابرای مواقع لزوم در بانک فوق الذکربه ثبت رساند.
البته ،نیکوتر این است که کار داوطلبانه از کسانی آغاز شود که طی سالیان گذشته به هر نحو ممکن مورد لطف منسوبین و متولیان جناح قرار گرفته اند ودر واقع وام دار آنها و هوادران هستند.

که در همین ارتباط حرکت و اقدام برخی از دوستان اصلاح طلب در تحرکی رسانه ای برای حمایت از لیدرهای محلی و بدنبال آن ابراز وجود بسیاری از دلسوزان با ادبیات های متفا وت قابل ذکر و تقدیر است.

به امید روزی که سعه صدر و قدرت تحمل نه دعای قنوت ما بلکه خمیر مایه شخصیت مان باشد.

منبع : سایت ک-ب