پایگاه خبری یاسوج 24

نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» با حضور عباس رافعی کارگردان، ساره بیات، امین زندگانی و هومن کیایی بازیگران، علی‌ اصغری فیلمنامه‌نویس، رعنا امیری طراح صحنه و لباس، مهرداد قلی‌پور چهره‌پرداز و پرهام وفایی تدوین‌گر فیلم در برج میلاد برگزار شد.

بر اساس این گزارش، در ابتدای این نشست ساره بیات در خصوص ایفای نقش فریبا و چگونگی نزدیک شدن به او گفت: در خصوص رسیدن به نقش باید از زمان خوانش فیلمنامه شروع کنم که نسبت به قبل‌تر همه نقش‌هایی که پیشنهاد شده بود متفاوت بود و کاملاً متفاوت از نقش‌هایی بود که در فضای بسته آپارتمان‌ها محدود بودند و فکر کردم چقدر خوب است بازیگر بتواند در خیابان باشد و دغدغه‌های مردم را از نزدیک ببیند.

وی افزود: برای رسیدن به این نقش خیلی از عوامل دخیل بودند از جمله راهنمایی‌های آقای رافعی و همکاری گروه، اما نقش فریبا مربوط به دغدغه زنان جامعه بود و من تمام تلاشم را کردم تا این دغدغه را به خوبی نشان دهم و امیدوارم توانسته باشم درد و رنج فریبا را به خوبی منتقل کرده باشم.

علی اصغری فیلمنامه‌نویس «فصل فراموشی فریبا» در پاسخ به این سؤال که چرا ماجرای باردار شدن فریبا در ادامه قصه گم شد گفت: شور فیلم با باردار شدن فریبا است که او جواب آزمایشش را همراه با شیرینی می‌گیرد و مرتضی آن را می‌بیند اما به دلیل اینکه موضوع اصلی چیز دیگری بود در ادامه به آن پرداخته نشد.

بر اساس این گزارش، عباس رافعی نیز در پاسخ به این سؤال که «فصل فراموشی فریبا» دغدغه چند درصد از مردم است و آیا این فیلم را برای حضور در جشنواره‌های خارجی ساخته است یا خیر؟ گفت: فصل فراموشی فریبا فیلمی نیست که بتوان آن را فیلم سیاه یا سیاه‌نمایی دانست آدم‌هایی در شهر هستند و چه بسا می‌دانیم آنها نظرات سویی دارند اما می‌بینیم که چقدر خوب هستند و ما نمی‌خواستیم در این فیلم آدم‌ها را جوری نشان دهیم که همه چیز سیاه باشد بلکه خواستیم تهران را که جایش در سینمای ایران خالی است نشان بدهیم. تهرانی که در خیابان‌هایش پر از نرده است و ما برای رد شدن از آنها مجبور به عبور از سوی این نرده‌ها هستیم و شاید چون با این نرده‌ها بزرگ شده‌ایم دیگر آنها را حس نمی‌کنیم.

وی ادامه داد: قصد بر این بود که با ساخت این فیلم آینه در مقابل جامعه قرار دهم تا خوبی‌ها و بدی‌های خودمان را ببینیم و اگر کجی و نامرتبی در ما است آن را اصلاح کنیم و در مقابل آینه خودمان را ببینیم.

رافعی ادامه داد: دوستی که معتقد بود این فیلم دغدغه مردم جامعه نیست شاید به نظر ایشان مشکل اقتصادی مشکل بزرگ جامعه ایرانی است در حالی که در ۸ سال گذشته به لحاظ اقتصادی بسیار دچار مشکل شدیم و در این فیلم هم آدم‌ها به دنبال معیشت خود هستند و موقعیت پیش آمده تا یک زن برای خرج عمل شوهرش به پول احتیاج دارد.

کارگردان «فصل فراموشی فریبا» خاطرنشان کرد: نمی‌دانم چند درصد از این فیلم دغدغه روز مردم جامعه نبوده است اما من سعی کردم فیلمی جامعه‌شناسانه بسازم که خودمان را در آن احساس کنیم و دلیل آنچه مردم با سینما قهر کرده‌اند هم این است که هیچ کدام خودمان را در سینما نمی‌بینیم و فیلم‌ها در خلأ اتفاق می‌افتد به همین دلیل ما سعی کردیم تا به صورت مستند گونه فیلم‌برداری کنیم و حتی دختری که از مترو فرار می‌کند تا جنس‌هایش را بفروشد کاملاً واقعی بود و بسیاری از حرف‌های او را اصلاً نتوانستیم نشان دهیم.

رافعی همچنین در خصوص این سؤال که آیا این فیلم مشکلی برای پروانه نمایش دارد یا خیر؟ گفت: برای پروانه ساخت اوایل با مشکل مواجه شدیم و پس از اصلاحاتی پروانه ساخت آن داده شد تا بتوانیم فیلم را بسازیم اما تا این لحظه مشکلی نداریم و امیدواریم در آینده هم برای پروانه نمایش مشکلی نداشته باشیم.

رافعی همچنین در خصوص تلخ بودن فیلم گفت: اگر فیلم تلخ است به دلیل زندگی فریبا است اما نباید فکر کنیم تماشاچی فیلم تلخ را نمی‌بیند و تنها فیلم طنز می‌بیند. فصل فراموشی فریبا تولید یک جمع مستقل است و نیاز دارد تا تماشاچی برود این فیلم را ببیند تا بتواند فیلم بعدی‌اش را بسازد هر چند اگر تلخ باشد.

این کارگردان سینما ادامه داد: شاید فصل فراموشی فریبا فیلم تلخی باشد اما این تلخی به زایش دوباره زن می‌انجامد زنی که در طول فیلم مشغول بافتن پلیور برای همسرش است و در انتهای فیلم آن پلیور را خودش می‌پوشد و در واقع فریبا زندگی جدیدی را برای خود بافته است.

در ادامه این مراسم، امین زندگانی بازیگر نقش مرتضی نیز اظهار داشت: این اولین فیلمی بود که تعداد سکانس‌هایش برای من کم بود اما اعتراف می‌کنم اگر قرار بود ۷۰سکانس معمولی بازی می‌کردم نسبت به این ۱۲ سکانس سخت کار راحت‌تری بود.

وی افزود: این فیلم به نظر من سیاه نیست و برخورد آدم‌ها با لحظات مختلف است اما چیزی که من را دارد نگران می‌کند این است که فیلم‌های ما یک مقدار طبقه متوسط را درگیر مسائل سطحی نشان می‌دهد در حالی که ما ایرانی‌ها آدم‌های سطحی نیستیم و فکر می‌کنم اگر این گونه پیش برویم تماشاگر چیزی را در سینما پیدا نمی‌کند تا خودش را در آن ببیند.

زندگانی تأکید کرد: به هر حال مرتضی یک بخشی از وجودش می‌تواند شبیه خود من باشد و همه ما در وجودمان مرتضایی داریم که تصمیمات هیجانی بگیرد و این تصمیم در زندگی خودش و یک نفر دیگر تأثیر بگذارد اما فکر می‌کنم مخاطب با این فیلم می‌تواند آدرس مشخص و خوبی از دغدغه‌های خودش روی پرده پیدا کند.

در ادامه این نشست، ساره بیات در خصوص این نکته که چرا پس از «جدایی نادر از سیمین» کمتر در فیلم‌های سینمایی حضور داشته است گفت: فیلمنامه‌هایی که به دتم می‌رسد را خیلی دوست ندارم و دوست دارم وقتی کاری را انتخاب می‌کنم حتماً وجهی در آن وجود داشته باشد و سعی کرده‌ام همیشه از کارهای بدنه و گیشه عبور کنم و دلیل نقش فریبا رسالتی است که در کار من نهفته است و دوست دارم حرف‌های مردم رنج کشیده را بازی کنم و به مردم نشان دهم البته دوست هم ندارم تنها در یک نقش متوقف شوم.