ایوب علی پور -علم ناموس دانشگاه است ،بااین جمله آشنا شروع می کنم.به طور کلی کارکرد اصلی دانشگاه ها، آموزش، پژوهش، تربیت نیروی انسانی متخصص و ماهر و توسعه فرهنگی جامعه است. دانشگاه ها با برخورداری از محیطی مستقل، آزادگی علمی و ثبات سعی در تولید دانش، فرهنگ سازی و ارائه خدمات دارند. دانشگاه ها، […]

ایوب علی پور -علم ناموس است ،بااین جمله آشنا شروع می کنم.به طور کلی کارکرد اصلی ها، آموزش، پژوهش، تربیت نیروی انسانی متخصص و ماهر و توسعه فرهنگی جامعه است. ها با برخورداری از محیطی مستقل، آزادگی علمی و ثبات سعی در تولید دانش، فرهنگ سازی و ارائه خدمات دارند. ها، علاوه بر تولید دانش، فرهنگ سازی و ارائه خدمات، توسعه فرهنگ عمومی جامعه و توسعه سیاسی را هم بر عهده دارند.

دانشگاه است که باید به گونه ای مسئولانه فرهنگ عمومی جامعه را شکل دهد .در این بین کسانی هستند که دانشگاه را مانند کوچه و بازار فرض می کنند و می خواهند اصول حاکم بر کوچه و بازار را بر دانشگاه حاکم کنند که دلیل آن هم از دو حالت خارج نیست اولا با دیدی خوشبینانه و غیر محتمل می توان گفت: نمی دانند و اقدامشان از سر ناآگاهی است.

دوما می توان گفت: منافعی در این حرکت ضد فرهنگی دارند و به صورت آگاهانه عمل می کنند که البته در بلند مدت ضرر این کار به خودشان هم می رسد.دانشگاه نمی تواند از عرصه عمومی ،سیاسی و نیازهای جامعه دور باشد،که اگر غیر از این باشد یک دانشگاه منفعل و تقریبا بی خاصیت می شود.در عرصه سیاسی و در بازه توجه بیشتر کاندیداها و حامیانشان به دانشگاه جلب می شود.البته این حالت شامل کاندیداهایی می شود که خود دانشگاهی نبوده ،در دانشگاه مقبولیتی ندارند و برای ورود به عرصه دانشگاهی به هر راهی متوسل می شوند.

شخصیت هایی که در دانشگاه مقبول باشند به طور طبیعی نیازی به تبلیغات گسترده در دانشگاه ندارند ،چنانچه در دانشگاه مقبول باشند و در بیرون دانشگاه هم همان شخصیت علمی و اخلاقی خود را حفظ کنند می توانند حامیانی در درون دانشگاه داشته باشند.افرادی که می خواهند غیر از این رویه عمل کنند جایی در دانشگاه ندارند،آن ها کسانی هستند که نه دانشگاه را شناخته اند نه را .

اگر دانشگاه سیاست زده شود و بازیچه احزاب ،افراد و گروه ها شود اولا استقلال خود را از دست می دهند و بعد از انتخابات باید باج بدهند ،این اقدام باعث کند شدن رشد علمی و جایگزین شدن منافع گروه پیروز به عنوان فعالیت اصلی دانشگاه می شود.و تا پایان دوره فعالیت گروه پیروز دانشگاه نه به دنبال علم یا نیاز های دانشجو بلکه به دنبال منافع کسانی که منفعت شان را منفعت جمع در نظر می گیرند حرکت می کنند.عزل و نصب های سفارشی نمود آشکار چنین جریانی در دانشگاه ها است.به طوری که باپیروزی هر گروهی در انتخابات می توان حدث زد چه کسی ریس دانشگاه خواهد شد و چه کسانی ترفیع رتبه می یابند.

همچنین موجب فاصله گرفتن اساتید و نخبگان ازاین فضای بی اخلاقی می شود.نا گفته پیداست که فضا برای جولان دادن چه کسانی باز می شود. باید خودشان تحلیل سیاسی عمیق داشته باشند نه اینکه تحلیل‌های سیاسی را دیگران به آنها تحمیل کنند.

اگر کسی واقعا دوست دار دانشجو و دانشگاه است در راستای افزایش سطح تحلیل دانشجویان اقدامی انجام دهد.دانشجویان وظیفه دارند جلوی سونامی های بی اخلاقی و سیاست زدگی در دانشگاه را بگیرند.دانشجو موذن جامعه است اگر خواب بماند نماز امت قضا می شود.