- اخبار ، اخبار سایت
- سهشنبه 4 جولای 2017 - 09:07

آمار بیکاری جوانان کهگیلویه و بویراحمد وحشتناک است
یاسوج ۲۴// درد بیکاری، درد تازه ای برای مردم استان کهگیلویه وبویراحمد نیست، استانی که بیش از یک درصد از مساحت ارضی کشور را به خود اختصاص داده و جمعیتی بالغ ۸۰۰هزار نفر در آن سکنی گرفته اند.
یاسوج ۲۴: بیکاری و نبود اشتغال در استان کهگیلویه وبویراحمد، شاید این جمله یک سخن برای مردم باشد که هر روز بیشتر قشر جامعه با آن دست و پنجه نرم می کنند، اما آنچیزی که امروز بسیاری از خانواده ها را رنجانده و شاید به یک مصیبت برای آنها بدل شده رشد فزاینده نرخ بیکاری در میان قشر تحصیل کرده است.
درد بیکاری، درد تازه ای برای مردم استان کهگیلویه وبویراحمد نیست، استانی که بیش از یک درصد از مساحت ارضی کشور را به خود اختصاص داده و جمعیتی بالغ ۸۰۰هزار نفر در آن سکنی گرفته اند.
کهگیلویه وبویراحمد پیشگام استانهای بیکار
طبق آمار های رسمی استان کهگیلویه و بویراحمد با توجه به جمعیت این استان نسبت به دیگر استانها در سال ۹۴ در رتبه اول بیکاری در کشور جای داشت اما آمارهای رسمی و غیر رسمی مسئولان نشان دهنده رتبه ۱۵ استان در بحث نرخ بیکاری در سال گذشته است.
مسئولانی که امروز پشت تربیون ها و میزهایشان دم از این می زنند که توانسته ایم فقط ۵ هزار شغل ایجاد کنیم آن هم نه شغل پایدار بلکه مشاغلی که پاره وقت بوده و لاأقل می تواند با توجه به مشکلات عدیده امروزی باعث تلف نشدن اوقات جوانان تحصیل کرده شود.
شاید بتوان به جد گفت که رشد بیکاری در استان کهگیلویه وبویرحمد از سال ۹۰ با راکد شدن پروژه های بزرگ و حیاتی در مرکز استان از جمله پروژه راهسازی پاتاوه دهدشت، سد تنگ سرخ، سد چشم شیر و حتی پروژه های صنعتی دیگر همچون شهرک های صنعتی آغاز شده است.
رتبه اول بیکاری سهم استان از اشتغال کشور
آغازی که به جزء بیکاری و خانه نشینی جوانان این استان چیز دیگری را نصیب این مردم نکرد و امروز این استان که روزی به نسبت جمعیتش بیشترین نیروی کار را داشت به یکباره رتبه اول بیکاری در کشور ر ا به خود اختصاص داده است.
شاید همین سالهای پیش بود که دولت مهروز با شعار ایجاد بستر های اقتصادی داخلی شروع به احداث کارخانجات صنعتی و ایجاد سومین شهرک صنعتی در مرکز استان کرد و نوید آن می رفت که بتوان درد های کهنه این استان را التیام داد، اما این شهرک های تازه تأسیس به دلیل نبود سرمایه در گردش، سوب سیت و حتی تمرکز نکردن دولت بر روی توان داخلی راهی به جزء تعطیلی و راکد شدن نداشتند.
هرچند که در تبلیغات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری، دولت فعلی با شعار نمی توانیم و نمی شود ایجاد اشتغال کرد به پیروزی در انتخابات رسید، اما باز هم هنوز این غبار بیکاری بر گرده جوانان این استان سنگینی می کند.
ظرفیت های که نادیده گرفته می شوند
کهگیلویه وبویراحمد استانی با تمامی ظرفیت های توسعه است، از آب و خاک و طبیعت گرفته تا پروژه های نیمه کاره و صنایع بومی و تبدیلی که همه می تواند در طولانی مدت و حتی در برهه ای کوتاه ایجاد اشتغال برای قشر جوان استان بکند، اما آن چیزی که امروز بیشتر از همه چیز عیان بوده این است که رشد فزاینده بیکاری حتی مسئولان اجرایی استان را کلافه کرده است.
استان چهار فصل با داشتن طبیعی زیبا و دل انگیز می تواند منابع درآمد خوبی در زمینه گردشگری،تاریخی فرهنگی و حتی طبیعت گردی برای ایجاد اشتغال جوانان باشد، اما آن چیزی که امروز مانع آن است نبود سرمایه گذار داخلی و حتی خارجی برای ایجاد این بسترها ست که همه این موضوعات باعث شده که کهگیلویه و بویراحمد در توسعه و ایجاد اشتغال هم چنان در رتبه های اول بیکاری در کشور باشد.
بر اساس آمارهای منتشر شده سازمان آمار از میان ۳۲ استان حدود ۲۲ استان بیکاری دو رقمی را لمس کرده که در این بین تعداد استان با نرخ بیکاری دو رقمی در سال ۹۳ حدود ۱۹استان بوده است.
این آمار بیانگر این موضوع است که طی یکسال حدود ۳ استان دیگر به این استانها اضافه شده که در حال حاضر کهکیلویه و بویراحمد بیکارترین و آذربایجان شرقی پُرکارترین استان کشور بودند.
رشد ۱۷٫۷درصدی بیکاری در کهگیلویه وبویراحمد
طبق گزارش های مرکز آمار وضعیت بیکاری در ۴ استان نسبت به سال ۹۴ بدتر شده است که در این میان استان کهکیلویه و بویراحمد با ۱۷٫۷ درصد و استان آذربایجان شرقی با ۷٫۳ درصد بیکارترین و پُرکارترین استان های کشور بودند.
نرخ بیکاری در استانهای خراسان رضوی، کهکیلویه و بویراحمد و یزد در فاصله سال های ۹۴ تا ۹۵ افزایش داشته است که به عبارت دیگر بیکاری این استانها در دوره ذکر شده بین ۲٫۵ تا ۳٫۴ درصد افزایش یافته است.
از طرفی دیگر استاندار کهگیلویه و بویراحمد در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۴ و در شورای ورزش استان نرخ بیکاری در بین جمعیت جوان کهگیلویه و بویراحمد را ۴۴ درصد عنوان می کند. رقمی نگران کننده برای جوانان در سن اشتغال استان که چیزی قریب به نصف آنها از داشتن شغل محروم اند.