فیلم «انارهای نارس» اولین ساخته مجیدرضا مصطفوی که به طبقه کارگری جامعه می پردازد امروز در یاسوج اکران شد.

این فیلم اولین ساخته است که به طبقه کارگری جامعه می پردازد و امروز در دو سانس در سینما هنر یاسوج به روی پرده رفت.
مجیدرضا مصطفوی درباره ساخت اولین فیلمش گفت: «چهار سال گذشته یک روز در میان برای فیلمنامه هایی که تم اجتماعی داشت به وزارت می رفتم، اما دوستان مجوز ندادند تا این که به «انارهای نارس» رسیدیم که با بودجه شخصی تهیه شده است. اگر قرار است فیلم اجتماعی ساخته شود باید به مستندات اجتماعی توجه کنیم. من دارم با این مردم زندگی می کنم و نمی توانم تعدیل نیروها و بیکاری را نبینم.»
او همچنین درباره این که چرا این سوژه را برای فیلمش انتخاب کرده و این که پیش بینی پایان فیلم میسر بود، توضیح داد: «این سوژه دغدغه من بود. این که امکان پیش بینی پایان فیلم وجود داشت را قبول ندارم اتفاق های دیگری ممکن بود بیفتد.»
بازیگر این فیلم نیز درباره نقشش گفت:«در سال هایی که در سینما حضور دارم همین طور که پله پله سعی کرده ام بالا بیایم که بتوانم نقش های بهتری بگیرم، همیشه دغدغه ام این بود به خاطر شرایطی که پیش آمده بود نقش های تکراری به من پینشهاد می شد، دوست داشتم که کاری پیش بیاید که تجربه جدیدی را کسب کنم و این قالب همیشگی را بشکنم.»
او متذکر شد: «پذیرش این نقش ریسک بود اما قاطعیتی که آقای مصطفوی داشت و با تحقیقاتی که انجام شد سعی کردم این نقش را بازی کنم. هنرپیشه های ایران را به خاطر چارچوبی که دارند در یک نقش قرار ندهند و کارگردان ها بازیگران را در یک نقش تکرار نکنند.»
مصطفوی همچنین درباره چهره پردازی بازیگران و چهره هایی که جراحی زیبایی روی آن ها انجام شده توضیح داد: «وقتی فیلمنامه را می نوشتم روزهای آخر به این نتیجه رسیده بودم که باید برای بازیگرم آشنازدایی کنم و در همان ابتدا به آنا نعمتی و رسیدم. در جهان بازیگرانی داریم که جراحی زیبایی داشته است مثلا خانم نیکول کیدمن. از سوی دیگر ما چهره پردازی با جلوه های ویژه انجام دادیم که این برای فیلم های مستقل کار سختی است.»
پژمان بازغی نیز درباره بازی در این فیلم گفت:«ما چندین بار برای این نقش تست گریم زدیم و تمام تلاش خود را کردیم که به یک ذبیح جدید برسیم. برای من بازی در این نقش سخت بود زیرا دوست داشتم که در بخش اول که ذبیح آن قدر شاد و سرزنده است این شادی در زندگی اش هم جریان داشته باشد و وقتی نیست نبودش احساس شود.»
روزبه رایگا فیلمبردار این فیلم نیز گفت:«ما کار فیلمبرداری را با دوربین فایو دی انجام دادیم. انتخاب این دوربین و لنز به دلیل پرتابل بودن آن باعث شد که در کار تسریع صورت گیرد و سعی کردیم تصاویر خلق کنیم در شأن فیلم و فیلمنامه حفظ شود.»
قطب الدین صادقی بازیگر دیگر کار نیز که نقش کوتاهی در این فیلم بازی کرده گفت:« نقش کوتاهی بود اما در مونتاژ کوتاه تر شده است. اگر می دانستم این قدر کوتاه می شود بازی نمی کردم. بازیگر باید فرصت داشته باشد خودش را نشان دهد. باز هم فکر می کنم که این فیلم باید ده دقیقه کوتاه تر شود تا ضرباهنگ فیلم بهتر شود. اشکالی ندارد فیلم دارای محتوای اجتماعی انسانی است نقش بزرگ و کوچک ندارد.»
او همچنین درباره این که آیا باز هم با کارگردان های فیلم اولی کار می کند گفت:«هر کس که در اعتلای فرهنگ و هنر بکوشد کتفش را می بوسم. دوست دارم نقش های بزرگ و با آدم ها خوشفکر کار کنم. هر نیروی فعال و خوش فکری را ببینم با نهایت اشتیاق بازی می کنم.»
نعمتی درباره لهجه ای که در این فیلم دارد توضیح داد:«قرار نبود لهجه داشته باشم یا لهجه دهاتی داشته باشم. در این جریان خیلی رها و آزاد بودم و برنامه ریزی قبلی وجود نداشت و کاملا ساختگی بود.»