پایگاه خبری یاسوج 24

آنها قوی ترین سنسورها را داشتند، هرگوشه ای از ایران که بوی بازماندگانِ نهضت آزادی می آمد، با کفن هایشان حاضر میشدند و نسلِ دوم را هم، که حیران و سردرگم بود، به دنبال خود می کشیدند.

  در پی درج گزارشی خبری در رسانه های استان با عنوان «در زادگاه حسین پناهی چه خبر است؟» در خصوص محروم بودن مردم روستای «دژکوه» (زادگاه مرحوم حسین پناهی )در بخش سوق از توابع شهرستان کهگیلویه از نعمت آب آشامیدنی سالم و استفاده از آب چشمه ای که حیوانات روستا هم از آن استفاده […]

این جمله مجید نجاتی است، جوانی که غیرتش اجازه نداد در کنار زمین بازی بایستد و نظاره گر سقوط تیمی باشد که خود ویارانش در چند سال اخیر با چنگ و دندان آن را مایه افتخار هم شهری ها و شاید هم استانی هایش نموده بودند و البته جهان، به یمن عصر ارتباطات، کار او را دید و آن را «پدیده ای اعجاب انگیز» خواند. هر چه که کار مجید برای جهان خارج از استان اعجاب آور بود برای هم استانی هایش واقعه ای عجیب نمی نمود.

یک روز صبح، چماق لری بزرگواری را قرض می گیریم، می رویم تهران، درب خانه احمدی نژاد را می زنیم. ی می کشیمش توی کوچه. یک نوار ساز و نقاره می گذاریم، از او می خواهیم با ما ترکه بازی کند، بعد داغ دلت را از او در می آوریم. بعد هم از او می خواهیم با ما عکس یادگاری بگیرد.