قصه مردمان روستای «مازه لیر» با دیگر مردمان این دیار فرق می کند، مردمی که نانشان بلوط است و سوغاتشان بنه و خوراکیشان از دامن کوه می آید و گرما بخش زندگیشان هیزم های بلوط می باشد.

یاسوج ۲۴: این رنج را می توان در چشمان دختران زنان و یا حتی مردان عشایر و روستا نشینان دید که در آخرین نقطه های مرزی با استان های چهار محال و بختیاری، اصفهان و خوزستان موج می زند.

زیلایی، سیلاب کلوار، پوله، برد پهن و الان مازه لیر، نام های آشنایی برای جهادگرانی هستند که برای خدمت به این مردمان همیشه بار سفر را بسته اند و با راه اندازی اردوهای جهادی به کمک این مردم شتافته اند.

اما امروز قصه مردمان روستای «مازه لیر» با دیگر مردمان این دیار فرق می کند، مردمی که نانشان بلوط است و سوغاتشان بنه و خوراکیشان از دامن کوه می آید و گرما بخش زندگیشان هیزم های بلوط می باشد.

آری مازه لیر، روستایی در نزدیکی شهر مارگون در ۵۰ کیلومتری شهر یاسوج کهگیلویه وبویراحمد است.

روستایی که امروز سایه محرومیت، روشنی این خاک و آب را در هم آمیخته و به جز کلمه ی محرومیت و نداشتن زیرساختها چیز دیگری بر پیشانی آنها حک نشده است.

هر چند در چهار دهه از انقلاب برکات نظام بر این استان باریده و مردم مدیون برکات انقلاب هستند، اما شعارهای برخی از دولت ها برای برداشتن غبار محرومیت این مناطق از جمله برداشته نشده و همچنان مازه لیر حتی از داشتن آب آشامیدنی محروم است و دختران و مادران روستایی برای تأمین آب خانه، چشمه های کوهستان را جست و جو می کنند.

باید گفت مازه‌ لیر امروز بعد از سالها هم‌ چنان آب ندارد، برق ندارد، بهداشت کافی ندارد و نبود گاز و خطوط ارتباطی رنجی دیگر بر رنج های مردم درد دیده این روستا شده است.

نبود امکانات اولیه سبب شده تا تحصیل و دریافت امکانات فرهنگی برای کودکان به رویایی بزرگ و دور از دسترس تبدیل شود.

متأسفانه امروز که برخی از مسئولان از ریشه کنی بی سوادی در کشور آمار می دهند اما باید دانست که بیشتر ساکنان روستای مازه لیر از کودک تا پیر بی‌سوادند و یا از توان خواندن و نوشتن اندکی برخوردارند.

کودکان مازه‌لیر به دلیل داشتن فقر زیاد و مشکلات زیاد زندگی، از صبح تا شب در کنار مادر و پدر به کشاورزی، کار خانه و پیمودن راه برای آوردن آب سپری می‌کنند و آرزو های کودکانه آنها به سرابی در آینده برایشان بدل شده است./بویرنیوز