پایگاه خبری یاسوج 24

یاسوج ۲۴: شهید از عالی ترین رتبه هایی است که خداوند کریم به بنده اش بخاطر تسلیم امر خداوند شدن عطا می کند و این نشان را به هرکسی هم نمی دهند چرا که خداوند برای بندگان خاص خود حساب ویژه تری به خاطر اعمال شایسته شان و اخلاص در کارشان اعطا می کند.

صحبت کردن در مورد شهید و جایگاه آن در قالب چند کلمه و چند جمله و در حالت کلی در قد و قامت قلم نمی گنجد و این چیزی است که لمس کردنی است و در عمل باید متوجه چنین ویژگی والایی شد.

شهر یاسوج و در کل استان کهگیلویه و بویراحمد یکی از استانهایی است که اردات خود را همیشه و همه وقت در هر مناسک و مراسمی به شهدا عرضه داشته و این همیشه و به طور مستمر و مکرر بوده است و ادامه خواهد داشت.

اما نکته ای که وجود دارد این است که گاهاً مسئولان نسبت به بارگاه های شهدا کم توجهی کرده و می کنند یا اینکه در اولویت برنامه های عمرانی و حتی فرهنگی خود نمی باشند.

تپه ی نور الشهداء یاسوج یکی از مکان هایی است که سالها از وجود امکانات رفاهی و عمرانی بی بهره است و آنجا گویا به دشتی می ماند. سایت خبری بویر در این مورد می نویسد:” ۱۴سال است که تپه نور شهداء در پارک جنگلی یاسوج بارگاه و مأمن گاه این شهیدان خدایی است و دوستان اهل بیت از کودک و جوان تا پیرمرد و سیاست مدار برای زیارت و ادای دین بر روی این بارگاه حاضر می شود و با نثار فاتحه ای یاد قهرمانان وطن را گرامی می دارند. 

با وجود آنکه مردم و بویژه جوانان دین‌ مدار شهر یاسوج در مراسمات مذهبی مختلف در طول سال میهمان ۸ شهید گمنام در تپه نورالشهدای یاسوج هستند، ولی با گذشت ۱۴ سال از دفن این شهدای بی‌نام و نشان اقدام خاصی برای تبدیل کردن این مکان به یک کانون فرهنگی انجام نشده است.”

این چند جمله حرف های به نسبت درستی است و سال هاست مرکز استان شهر یاسوج از وجود یک مجتمع یا مکان فرهنگی هنری تمیز و اصولی بی بهره است. مرکزی که بتواند هنرمندان و شخصیت های فرهنگی را برای گسترده کردن ظرف وجودی شهر و استان دور هم جمع نماید.

جایگاه این شهدای گمنام واقع در تپه ی نورالشهدا و یا پایین تر از پارک جنگلی یاسوج است. مسیر رفت و برگشت آن آسفالت و سالم است و مشکلی از بابت جاده ای ندارد لکن مشکل آن خاکی بودن زمین و نداشتن مأمن استاندارد و مهندسی شده برای اسکان شهروندان است. جز اینکه یک چهار دیواری ای در آنجا بنا شده و آن پاسخگوی شهر بزرگی همچون یاسوج نیست.

به جز این جایگاه، مقبره ی شهید گمنام واقع در دانشگاه دولتی یاسوج از دیگر موضوعاتی است که چندسالی دانشجویان فعال دانشگاه پیگیر تکمیل این بنای نیمه رها شده هستند اما با کار تعویقی مسئولان ذیربط، این مسئله به مسئله ی غیر جدی و کم توجهی تبدیل شده است.

از عمر این مقبره بیش از ۵ سالی است که می گذرد و با تغییر سه رئیس دانشگاه، هنوز تصمیم جدی ای برای ساخت و تکمیل آن گرفته نشد. در دو سال گذشته با گرفتن جلسات مختلف توسط مسئولان در جوار شهید گمنام دانشگاه و پیگیری این مسئله، روند رو به رشدی به طور موقت داشته اما به بهانه ها و علل مختلف اعم از فصل زمستان بودن، هزینه نداشتن، دشواری کار در تپه و دیگر توجیهات این چنینی کار هنوز بر روی زمین مانده است.

بین دو یا سه سال پیش بود که دانشجویان این دانشگاه به خاطر پیگیری جدی تر این مسئله دست به تحصن مسکوت زدند و با جمعیت بیش از ۷۰ نفر به دفتر ریاست در زمان دکتر رحیمی رجوع کردند اما رئیس دانشگاه از حضور در این جمع خودداری کرده و معاون خود را به جمع فرستاده است.

قابل ذکر است که بیشترین اقدامات صورت گرفته جهت تکمیل این بارگاه ملکوتی توسط دکتر رحیمی (رئیس فعلی دانشگاه دولتی) بوده و کارهایی نظیر جاده سازی، پله سازی، عریض تر کردن محل اسکان، ایجاد و نصب پنج گنبد در بالای ستون ها انجام گرفته است اما اینها مقدمات کار بوده و کار اصلی و ساخت آن هنوز بر زمین مانده و معلوم نیست که تا چه موقع این بارگاه به سرانجام خواهد رسید.

این در حالی است که دیگر پروژه های عمرانی این دانشگاه در حال اجرا است و بر اساس قانون بودجه، معمولا هر ساله ردیف بودجه ای برای ساخت و ساز و کارهای عمرانی علی الخصوص در مناطق محروم تر و جاهایی که در معرض کم رفاهی هستند، قرار می گیرد. لکن طبق پرس و جوهای به عمل آمده سوال اصلی دانشجویان این است که اگر مشکل عدم تکمیل این بارگاه مسائل مالی است، چطور برای آن ردیف بودجه ای در نظر گرفته نشده است؟ اگر هم که مشکل آن مباحث مالی نیست و بحث بر سر سخت بودن کار در ارتفاعات و تپه است، چطور این همه پروژه در سراسر کشور در حال اجرا است و پروژه ی شهید گمنام که به نسبت خیلی از آنها ساده تر به نظر می آید، باید نیمه کاره و به بهانه های مختلف رها شود؟

حتی برخی برنامه های دعاخوانی و روضه خوانی یا دیگر برنامه هایی از این سنخ که معمولا با استقبال زیادی هم همراه است، با کیفیت کم و غیر اصولی برگزار می شود و این به نوبه ی خود سطح برنامه های فرهنگی دانشگاه را پایین آورده که موجب پایین تر آمدن سطح برنامه های فرهنگی در سطح شهر و حتی استان خواهد شد.

دانشجویان این دانشگاه انتظار دارند که ریاست فعلی دانشگاه دین خود را نسبت به شهدا با تکمیل این بارگاه ملکوتی ادا کرده تا دیگر شاهد مسائل دست به دست شدن یک پروژه و کم توجهی نسبت به مسائل فرهنگی و مذهبی نباشند.