دکتر هاشمی در آستانه پنجاه سالگی به درجه ای از بلوغ و پختگی رسیده است که هر کس کمترین آشنایی با ویژگی های علمی، اخلاقی و مدیریتی ایشان داشته باشد، بی گمان بر لیاقت و شایستگی ایشان برای وزارت علوم صحه خواهد گذاشت و در دل آرزوی چنین انتصابی را خواهد کرد.

یاسوج ۲۴: یادداشت//

 

/ یاسوج و عضو هیأت علمی گروه شناسی

شاید خیلی ها نام و آوازه دکتر را از دور شنیده باشند و شناختشان مبتنی بر شنیده ها باشد. اینجانب شاگرد کمترین ایشان طی ده سال شاگردی و دوستی با ایشان دو نکته را در خصوص فضای تردید آمیزی که بازار گمانه زنی ها در خصوص کسی که قرار است وزیر علوم آینده باشد را داغ کرده به عرض دوستان برسانم:
نکنه اول: دکتر هاشمی در آستانه پنجاه سالگی به درجه ای از بلوغ و پختگی رسیده است که هر کس کمترین آشنایی با ویژگی های علمی، اخلاقی و مدیریتی ایشان داشته باشد، بی گمان بر لیاقت و شایستگی ایشان برای علوم صحه خواهد گذاشت و در دل آرزوی چنین انتصابی را خواهد کرد مگر آنها که نگاهشان از پس عینک کدر و تیره است که حساب ما از آنها جداست…
از اینرو ممکن است بی توجهی به خواست عمومی دانشگاهیان که به وقت اضطرار و خطر در بزنگاههای ظاهرا حساس!!!، ملجأ و پناهگاه همه می شوند ولی زمانی که خطر از سر گذشت دانشگاهیان و خواسته هایشان که همان خواسته ها هم نه از سر نفع شخصی که از بیم تکرار برخی تراژدی های اجتماعی و سیاسی است فراموش می شوند و یا حداقل جدی گرفته نمی شوند، آثار زیانباری به دنبال داشته باشد.
ای کاش این بار بین وزیر علوم انتخابی و دغدغه دانشگاهیان تناسبی برقرار شود…
نکته دوم مربوط می شود به شخصیت دکتر هاشمی. ایشان دلی دریایی و افق دیدی وسیع دارند و هرجا خدمت کرده اند تحول، نوآوری و پیشرفت را از خود بجا گذاشته اند؛ حتی اگر یک روز در مسند امور بودند همه تلاش خود را برای داشتن بهترین عملکرد دریغ نکرده اند. ایشان فرصتی طلایی برای تحول در آموزش عالی ایران هستند.
نوخواهی، جوانگرایی، جذب حداکثری، بلند نظری، دلسوزی، سعه صدر، اعتماد به دیگران، و… بخشی از صفات مثبتی هستند که ایشان را به انسانی محبوب و ارزشمند نه بر زبانها که در دلها تبدیل کرده است.
شاید اغراق نباشد که بگوییم ایشان در دل آنهایی که او را دوست دارند و آشنا به خصائل نیکوی او هستند حک شده است… امید می رود دولتی که شعارش را تدبیر و مرامش را زنده نگه داشتن امید می داند، به راحتی از کنار نام سید ضیاء هاشمی نگذرد و بارقه های تدبیر و امید را در دل دانشگاهیان که قطعا در آینده نیز وجود و حضور آنها در عرصه سیاسی و اجتماعی بیش از پیش احساس خواهد شد، لرزان و کم فروغ نکند…
هرچند دکتر هاشمی حتی اگر وزیر هم نباشند و در گوشه اتاقشان در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران نشسته باشند، همان سید ضیاء محبوب و دوست داشتنی خواهد بود.