پایگاه خبری یاسوج 24

دکتر روح اله رحیمی شادگان عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد

تاجگردون چنین کرد، زارع چنان کرد، هدایت خواه اینچنین و بزرگواری …

 بسیار ناخرسند می شوم که می بینم و می شنوم هر از گاهی مردمان ما عزت، شجاعت و دلاوری خود را در این می دانند که فلان حیوان را بهمان پرنده را شکار کردم. آری گرفتن جان لذت بخش است!!! آیا مطرح کردن این خصیصه ها و یا حتی برای لذت بردن از گوشت این موجودات ارزش نابودی طبیعت و آیندگان را دارد؟ کمی تامل، تفکر اگر بود چه می شد. ایراد بزرگتر به رسانه های ما هم وارد است.  رسانه ها هم مسایل اصلی را رها کردند و تیترهایشان همه اش اینست: تاجگردون چنین کرد زارع چنان کرد هدایت خواه اینچنین و بزرگواری را خود می دانید و ….. . نمی گویم که نمی بایست به این مباحث توجه نداشت اما سیاست بازی و سیاست زدگی حدی دارد و بیش از آن به مصالح و منافع مردم لطمه می زند و این مسائل را با دیدگاههای علمی و اصولی نقد باید کرد. حال بگذریم از این جملات تکراری، مجال صحبت اندک است. در چند مقاله ای که اینجانب  در رسانه های استان ارائه داده ام به برخی مسایل فرهنگی اشاره داشته از جمله مبحث طایفه گرایی. در این هنگام باز لازم دیدم که به نقد مردم خودمان بپردازم. مسائل متعددی است که منجر به ایرادات فرهنگی ماست که در این بین بر خود لازم دیدم عدم اهمیت به محیط پیرامون خود اعم از محیط شهری یا تفرجگاهه های طبیعی را مطرح کنم و بر آنم که به بحث طبیعت و زیستگاههای آن با تاکید بر شکار و  صید بپردازم. پیشاپیش از تندی گفتار و نوشتار پوزش مرا پذیرا باشید.

ای مردم، منفعت طلبان همه می گویند مردم عزیز، مردم خوب، مردم….. و کار خود را به پیش می برند. اما رک و صریح عرض کنم می شه دست از سر این طبیعت بردارید یا لری بگم طبیعت ول کنید ، ترکیش هم میشه ویل ایدینز طبیعتّ. چیزی دگری از طبیعت در حال مرگ نمونده. از وضعیت ذخایر جمعیت انواع پرندگان، چرندگان، درندگان و حتی خزندگان خبر دارید!!! روزی شخصی عکسهایی را نشان می داد که حیوانی یا حیواناتی را شکار کرده است و می گفت آن یکی را جوری دگر به دام انداخته ام. فلان جای … خوش شانسی می آورد. فلان جای روباه اینچنین است. پوست پلنگ، کل ، بز و … را پر از کاه کنیم در خانه زیباست ، البته قیمتش هم زیاد است. کسی دیگر می گفت جغد شکار کردم!!! گفتم مگر جغد به چه دردت می خورد جواب داد حس کشتن لذت بخش است!!!! جای بسی تاسف دارد.  جای بسی ناراحتی. مگر این جغد چه مزاحمتی برایت داشت مگر این جغد چه آسیبی به شما وارد کرده بود. جغد!! ظاهر این جواب شاید طنز باشد اما بسی تلخ است. شنیدیم و یا دیده ایم اصطلاحا کمین می کنند و بالاخص در تابستان موجودات تشنه را اعم از پرنده و غیره هنگام نوشیدن آب شکار می کنند. کسی نیست بگوید دوست داری این کار را با خود کنند و والدین و جوجه ها را باهم شکار می کنند. باید به این ها گفت شجاع، دلیر؟ واقعاً واقعاً و باز واقعا  جای بسی تاسف است برای این نوع نگاه به طبیعت (چندبار جای تکرار داره). این گونه به جان طبیعت افتادن چیزی جز ترسو بودن،  نداشتن شجاعت، شهامت، انصاف و حتی انسانیت است. از منظر علمی با ارزشترین چیزی که بر روی کره زمین موجود است ذخایر ژنتیکی است. این ذخایر ژنتیکی ارزشی غیر قابل تبدیل به ریال، دلار  یا هر کالای قیمتی دارد. اینها به نسل مارسیده و بایستی برای آیندگان بماند. همانگونه که ما حق حیات و لذت از دیدن و وجود این موجودات داریم باید بدانیم و بدانیم که میدانیم! این موجودات آفریده خالقی هستند که حق حیات به آنها داده است  و بارها درکتاب آسمانیش بر این موضوع تاکید داشته است. مردم عزیز این مسائل درد است و بایستی خود را را اصلاح کرد. تغییر رفتارها، سنن غلط و نادرست جای تقدیر دارد. بیاییم کاری کنیم که آیندگان ما را لعن نکنند.

چرا باید به گونه ای رفتار کنیم که تاکنون شهادت ۱۱۳ نفر از محیط بانان را شاهد باشیم. آیا نبایست ما هرکدام خود یک محیط بان باشیم. بیاییم از شبان دلیر لرستانی بیاموزیم که چگونه پلنگ ایرانی را بر مال خود ترجیح داد. بیاییم از محیط بانان دنا بیاموزیم. بیاییم از انجمنهای مسئول در حفاظت از گونه های در حال انقراض بیاموزیم.  حسرت روزهای جولان شیر ایرانی، ببر مازندران، درنای سبیری ، ماهیان خاویاری و انواع دیگر گونه های منقرض شده دیگر را تکرار نکنیم. رسانه ها هم در کنار مردم می بایست نگاه سیاست بازانه به مسائل را کنار بگذارند و در جهت تعالی فرهنگ طبیعت دوستی و سایر معضلات گام گذارند.

توضیح؛ مطلبی که می‌خوانید از سری یادداشت‌های بینندگان ما است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. خوانندگان می‌توانند در مورد نقد یا تایید این مطلب یادداشت خود را بنویسند.

منبع : کبنانیوز